CHAPTER 38

Dla tych, którzy zapomnieli, kim jest Alex - jest początkującym w S.W.A.T.
W rozdziale 21 wierzyli, że udało im się złapać Harry'ego, ale spartolili sprawę, kiedy ten schwytał innego surgenta. :p
Alex jest młodym mężczyzną, który dopiero się uczy i jest jedynym, który poustawiał kamery w lesie i oglądał nagrania.

**

- Alex, powinniśmy poczekać. - odwracam się, aby na nią spojrzeć, kosmyk włosów wypadł jej z koka, kiedy pochylała się nad ekranem.
- Czekać na  co? Kiedy będzie martwa? Nie widzieliśmy tej dwójki od miesiąca. Uważam, że już czas zacząć działać i w końcu go złapać. - patrzę w monitor, odtwarzając wcześniejsze nagrania.
- Tylko ja uważam, że ona się w nim zakochuje? - odzywa się Nydia, mrużąc oczy podczas wpatrywania się w ekran.
- To niemożliwe. - szydzę i zaczynam czytać więcej informacji w notatniku.

- Po prostu, spójrz, jak ona pozwala mu się obejmować. Przywiązała się do niego, jakby jej życie od tego zależało. - wskazuje na tą dwójkę. I ma rację.
Całuje ją w czoło i szepcze coś do ucha. Ta na końcu szlocha, ale nadal razem siedzą na trawie.
- Nigdy wcześniej nie widziałam, aby coś takiego się wydarzyło. Poukładana dziewczyna zakochuje się w szalonym, psychicznym, zabójczym, okropnie-atrakcyjnym palancie. - marszczę brwi na jej spostrzeżenie, na co ta tylko wzrusza ramionami na mój dziwny wzrok.
- Sargent dał nam rozkaz, aby nie atakować, ale czekam, aby dorwać Styles'a już od ponad miesiąca. - patrzę na monitor i widzę, jak go całuje. Zaciskam szczękę, koniec ołówka, który trzymam, łamie się pod ogromnym naciskiem.
- Wow, uspokój się tygrysie, przez chwilę to wyglądało tak, jakbyś był zazdrosny. - śmieje się, a się uspokajam.
- Nie, po prostu... Wygląda nie niewinną dziewczynę, zmuszaną do robienia rzeczy, których nie chce robić w swoim życiu.
Nydia nie odzywa się, teraz skupiła swoją uwagę na pustym monitorze, w którym jeszcze niedawno były trzy żyjące osoby. Teraz dwie odeszły, a jedna została martwa.
- Co robimy z ciałem? - pyta.
Odpowiadam, chwytając przy tyn walkie talkie.
- Tutaj oficer 18, oficerze 78.
- Oficer 78, co się dzieje?
- Musimy kogoś zabrać. - puszczam guzik i czekam na jego odpowiedź.
- Kto jest ofiarą?
- Liam Payne.
- Och, upewnię się, go zabiorą. Szukaliśmy go od kiedy wsadziliśmy go do instytucji. - żegnam się i odkładam urządzenie na swoje miejsce.
- Więc 78 szukał go? - Nydia siada obok mnie; na takim samym krześle, jak moje.
- Tak. Był gotów uciec-
- Mój boże, Alex, patrz! - patrzę w stronę, w którą wskazuje.
Na ekranie, gdzie leży Liam Payne, jego prawa ręka drga. On wciąż żyje.
- Dzwoń do wszystkich dowódców, mamy alarm 220. Wszyscy mają być gotowi z załadowanym sprzętem. - dłonie mi się trzęsą, kiedy powtarzam.
- Alex, nie wydaje mi się, aby to wszystko... - patrzę na kilka ekranów, które tutaj mamy i na piątym, wydaje się, że Harry odkrył kamerę.
Przełykam gulę w gardle i patrzę jak marszy brwi po czym zrzuca małą kamerę na ziemię, rozbijając ją swoją zdrową nogą. W rezultacie kamera traci sygnał.
- Wiedzą, co zamierzamy. I wydaje mi się, że wiem, co zamierzają potem zrobić. - Nydia zwraca się do mnie twarzą bez wyrazu.
- Co takiego?
- Zamierzają uciec. - moje oczy zrobiły się wielkie, gdy odwracając się do ekranów i widzę, jak kamera po kamerze tracą swoje sygnały.

__________________________________________________________________

W następnym rozdziale będzie trochę o Naszych gołąbeczkach. :D

+ Zbliżamy się wielkimi krokami (bo tylko 2 rozdziały) do zakończenia I części opowiadania. :o 

kto by pomyślał? Szybko minęło. 

~*~

Odstęp między dodawaniem rozdziałów zależy wyłącznie od stopnia waszego zainteresowania (czyt. ilość komentarzy).